Σ' εκείνες που η ΕΔΑ είχε αναδειχτεί «αξιωματική» αντιπολίτευση, υπερσκελίζοντες -λίγο αλλά επαρκώς- το κόμμα των Σοφοκλή Βενιζέλου-Γεωργίου Παπανδρέου. Δεν θυμάμαι τον τότε τίτλο του.
Είχε αναδειχτεί «αξιωματική» αντιπολίτευση και, με βάση τον καλπονοθευτικό νόμο του Καραμανλή {συμφωνημένο και με τους ως άνω "κεντρώους"} που ευνοούσε πολύ το πρώτο κόμμα αλλά και δευτερευόντως και το δεύτερο εις βάρος βέβαια των υπολοίπων, είχε πάρει η ΕΔΑ κάπου 80 βουλευτές!!!
Πρωτοετής φοιτητής τότε, είχαμε βάλει "αμέτι-μουαμέτι" στόχο με έναν φίλο μου να παρακολουθήσουμε όλες τις προεκλογικές συγκεντρώσεις.
Δεν υπήρχε τηλεόραση, μόνο ραδιόφωνο {κρατικό και εντελώς μεροληπτικό τότε} και εφημερίδες. Αλλά πού λεφτά έστω για τέτοια. Μεγάλη "πολυτέλεια" ο -επαρχιώτης- φοιτητής να έχει ραδιόφωνο. Κι οι εφημερίδες πανάκριβες για το πενιχρότατο φοιτητικό βαλάντιο.
Ενώ το ...σουλάτσο δεν κόστιζε τίποτα...
Εκλογές 1958.
Εγκαίνια του εκλογικού κέντρου της ΕΔΑ, βράδυ στην οδό Σταδίου, στο θέατρο "ΚΑΒΑ" {στη στοά απέναντι από τον "ΓΟΥΤΑΚΗ"}.
Ο δρόμος είχε κλείσει από το πυκνό πλήθος από τα Χαυτεία ώς την Αρσάκη περίπου. Και είχαν φτιάξει τρεις "κενούς" κύκλους, όπου χόρευαν δημοτικούς χορούς υπό τον ήχο των μεγαφώνων του εκλογικού κέντρου.
Εμείς σταθήκαμε λίγο πιο πάνω, στην γωνία Σταδίου-Γεωργίου Σταύρου, έξω από το βιβλιοπωλείο "ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ" θυμάμαι. Καμμιά δεκαριά μέτρα μακρυά από τους συγκεντρωμένους {που μάς είχαν γυρισμένες τις πλάτες αφού ήταν στραμμένοι προς το εκλογικό κέντρο που ήταν παρακάτω} και χαζεύαμε περιμένοντας τις ομιλίες.
Ευθεία με μάς μέχρι απέναντι στον "ΒΑΡΔΑ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟ" είχαν παραταχθεί καμμιά τριανταριά αστυνομικοί. Απλά με τη στολή τους. Δεν είχαν εφοδιαστεί τότε με κράνη, ασπίδες, μπότες, μπουφάν και τον συναφή εξοπλισμό "αστακού" που έχουν τώρα...
Ο επικεφαλής αξιωματικός όμως ήταν εφοδιασμένος με "ουώκι-τώκι"! Είχε πομπωδώς προβληθεί στις εφημερίδες ότι η κυβέρνηση της ΕΡΕ, στα πλαίσια του εκσυγχρονισμού της Αστυνομίας, τήν είχε εφοδιάσει με "ουώκι-τώκι". Μεγάλη «πρόοδος» τότε!
Αυτός ο επικεφαλής αξιωματικός με το "ουώκι-τώκι" στέκονταν δίπλα μας.
«Χτυπάει» το "ουώκι-τώκι" και ακούσαμε την εξής συνομιλία του, προφανώς με τον ανώτερό του:
- Τί κάνουν;
- Έκλεισαν τον δρόμο και χορεύουν. Δεν άρχισαν ακόμα οι ομιλίες.
- Διαλύστε τους!
Κλείνει το "ουώκι-τώκι" και ...σεμνά και ταπεινά "σφυρίζει" την διαταγή στους αστυνόμους.
Αυτοί κατεβάζουν το λουράκι από το πηλίκιό τους κάτω από το σαγόνι {συνήθης πρακτική για να μην τούς πέσει - ήταν ακριβά τα πηλίκια!}, αφαιρούν τα διακριτικά από τις επωμίδες, βγάζουν τα κλόμπς και ορμάνε στο πλήθος!
Που είχε γυρισμένες τις πλάτες, όπως ανάφερα και πιό πάνω.
Εμείς τό σκάσαμε προς την αντίθετη μεριά, προς τον ανήφορο της Σταδίου.
Τίτλος που έβαλε εφημερίδα την άλλη μέρα {η "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ"... και άλλες όμως με παραπλήσιο τρόπο παρουσίασαν τα γεγονότα...}:
Επεισόδια στην Σταδίου.
Οι κομμουνισταί επετέθησαν εναντίον της Αστυνομίας με πατάτες στις οποίες είχαν εμπήξει ξυραφάκια!
- - - - - - - - -
Υ.Γ.
Τότε δεν υπήρχαν τα τωρινά πλαστικά, μιάς χρήσης ξυραφάκια: Ξυριζόμαστε με "μηχανές" σιδερένιες όπου τοποθετούσαμε λεπίδες.
